رواية حب المجانين
-مجدى وهو فاتح بقه : مش حال واكله خمس مرات عند ابوكى ( بستغرب )
-هاله : خمسه فى عينك انت هتحسدنى ( بصدم#مه )
-مجدى : انا اقدر ( بقـړف وهو بيزقها وبيقوم عشان يطلب ) حسبيى الله ونعم الوكيل فيكى يا شيخه
-هاله : بخيل بس قمر ابن فتحيه ( بحب )
فى بيت شيماء كانت قاعده وحوليها اوراق كتير اوى وكل ما تكون مش فهمه حاجه تدعى على حسن
شيماء : يعنى مش نافع فى شرح ولا بنفهم منه حاجه كمان بيعمل امتحانات صحيح ابن محظوظه مش فاهمه ازاى الغباء دا كله بق دكتور اقسم بالله انا لو مكانهم ما اشغله مكان عمى سعيد بتاع الشاى ( وبعدين ترجع تذاكر وبعدين ترجع تدعى وتشتم) لا كده كتير انا مش فهمه حاجه دا دكتور دا كان آخرها يبق دكتور حمير
ساره : ياستى انتو الاتنين حمير والله اكتمى بااااا خلينى انام ( بصريخ ) وبعدين هو مش ابن خالتك ماتتصلى عليه وتخليه يفهمك وحطت المتخده عليها ونامت
هاله : الا مافهمت منه فى الجامعه هفهم منه على التليفون بعد خمس دقائق
حسن على التليفون وهو بيرود بنوم : اخلصى عايزه اى
شيماء فى سرها دانتى تنح : بقولك معليش يا رجوله فى حاجات رجوله زيك كده واقفه عليا ممكن تبق ارجل منهم وتفهمهانى
تيت تيت تيت تيت
تانى يوم فى الجامعه كان الكل موجود ماعاد شيماء وهاله
حسن : اه يا كـ،ـلاب طب لم تيجو ( وهو بيبص فى ساعته )
واحده من البنات : يا دكتور مس هنبدا
حسن : ليه ربع ساعه عشان محدش هيدخل بعد كده هاله جات وقعدت وكان لسه شيماء
