رواية حب المجانين
توحه : نهار اسود اى اللى عمل فيك كده ( بصريخ)
مجدى : مفيش يا حبيبتى مفيش ( بقلق عليها )
توحه : مفيش غيرها بنت عبده المسترجله ياما قولتلك دى لا دى محدش بيقدر عليها ( وهى بتندب )
فجاء تليفونه رن وكان ابوها
عبده : ايوى يابنى ازيك
مجدى : بخير ياعمى الحمد الله حضرتك عامل اى والجماعه عاملين اى
عبده : كلنا بخير بس هى مراتك اللى من ساعت ماجات وهى مبطلتش عياط ( وبيبص عليها لقاها ماسكه نص بطيخه بتاكل فيها ) الله يعينك يابنى والله
عبده : مفيش يابنى كنت بقولك هستناك انهارده نشوف فى اى
مجدى : باذن الله ( وفى نفسه دانا هعلقها على خروجها من غير اذنى انا ايوى هادبها لكن هنا فى بيتى وفى حضنى ماهو مكنش من السهل تدخل بيتى عشان من السهل تخرج منه ) وقفل معاه وفجاءة بيبص لقه أمه واقفه فوق رأسه ولزقه وكأنها فى التليفون
توحه : انا جايه معاك
مجدى : مفيش داعى يا حبيبتى انا هجبها واجى (وهو بيبوس اديها هو عارف لو جيت الدنيا هتولع )
نهايه الفلاش
رجعت على صوت شيماء وهى بتهزها
وبتقولها
شيماء : مالك يابت انتى فكره هيطلقك بجدا دانتو تنحين وملزقين حتى ( بستغراب وسخريه )
هاله : لا طبعا هو يطول واحده زى ابن توحه ( بثقه )
شيماء : جدعه تربيتى ( بفخر )
هاله : انا مرعوبه دا هيرزعنى علقه لم اروح ( بخۏف )
