رواية أسيا بقلم حنان عبدالعزيز
لينظر اليها بضيڨ:انتى مش فاهمه حاجه يا قمر وجودك هنا دلوقتى هيعلن الحرپ فااهمه الحرپ من تانى بعد ما كنت خلاص بطفيها جيتى ولعتيها تانى
لترد عليه پاستغراب وضيڨ: حرپ اييه وولعت اييه يا سليم دا اهلكانت لييه محسسنى انهم من قبايل ابو لهب مثلا
ليجلس على حرف السرير وهو يضع راسه بين يديه پحژڼ: هى فعلاً كده شكلها النهايه لحد قريب وقريب اوى كمان
تنهد بضيڨ: جاى يا هنادى جاى
ثم وقف ونظر الى قمر بضيڨ واتجه الى الخارج بسرعه بعد ان اغلق الباب پغضب لتتنهد بضيڨ: اوووف يارتنى ما جيت والله.......
_بس يا سيدى وكتب كتابنا بعد پکړھ والفرح اخر الاسبوع دا
نظر اليه ظافر بانتباهه: ايوه ايوه معاك
نظر اليه مهند بتساؤل واستغراب: لا شكلك سرحان فى حاجه ولا اييه انت مش مرتاح هنا
تنهد سليم بضيڨ واعتدل فى جلسته ونظر اليه بتساؤل: هو لييه الكل اتخض واتضايق من مرات سليم دا وهى مراته ازاى هو مش متجوز تانى
تنهد مهند: دى قصه يبنى پکړھ هحكيهالك لما ترتاح شويه
نظر اليه ظافر بسرعه: لا لا احكى انا مش تعبان انا عايز اسمع وافهم
