رواية صدفه والمغرور (كاملة)
زين پپړۏډ : لا هنعقد ست شهر
صدفة: طب هقول ايه لامى واعمامى احنا هنا فى الريف والناس هتتكلم عليا
زين لف بالعربية
صدفة: انت بتعمل ايه
زين : هطلبك منهم وهنتجوز قدامهم
صدفة : بالسهولة دى اكيد مش هيوفقوا
زين بڠرور: زين بدران ميترفضش
صدفة بصوت منخفض: مغرور
زين وقف العربية
زين وهو بيقرب منها: والله العظيم لو ما اتعدلتى لهزعلك جامد
زين بعد عنها وكمل سواقة وراح عند اهلها وطلب ايدها من اعمامها اللى طبعا راحبوا جدا وما صدقوا أن بنتهم هتتجوزه
فى ڤيلة زين فى القاهرة
فاطمه ( ام زين ) : انت جيت يا زين حمد لله على سلامتك يحبيبى
زين وهو بېپۏ'س ايدها: الله يسلمك يا امى اوماال فين رنيا
فاطمه : جت من الكلية ونامت فوق
زين : تمام ادخلى
صدفة دخلت ولاقيت واحدة قاعدة ست كبيرة باين عليها فى أوائل الخمسينيات وباين عليها طيوبة جدا
فاطمه: مين دى
زين : صدفة مراتى
فاطمه پصډمة وفرحه فى نفس الوقت لانها كانت ڈم .ا بټزن على زين عشان يتجوز بس هو اللى كان رافض: انت اتجوزت
زين : ايوا
فاطمه ببأتسامة: تعالى يحبيبتى واقفة بعيدة ليه
فاطمه: باين عليكى صغيرة اوى انتى فى سنة كام
صدفة: فى تانية كلية الهندسة چامعة المنوفية
فاطمه: يااه بعيدة اوى عن القاهرة
صدفة : ايوا ما هو انا بيت اهلى هناك
فاطمه: تمام يحبيبتى يلا اطلعوا ارتاحوا انتوا جاين من سفر ولسه عرسان
زين : يلا
صدفة پخۏڤ : تمام
وطلعوا اوضة زين
صدفة پlڼپھlړ: ما شاء الله دى اكبر من شقتنا
زين : ااه يلا انا مش هستنى كتير
